Foto: Mathilde Dusol
Het Olympische vuur in Jean-Paul Montanus is gedoofd. De para-tafeltennisser van TeamNL is geplaatst voor de Paralympische Spelen deze zomer in Tokio, maar de Alkmaarder geeft zijn plek terug. 28-jarige tweevoudig Europees Kampioen is openhartig en geeft tekst en uitleg over zijn motivatieproblemen.
Als een van de eerste Nederlandse atleten plaatste Jean-Paul Montanus zich in oktober 2019 al voor de Paralympische Spelen in Tokio. Hij was toen nog in de veronderstelling dat het toernooi in 2020 zou plaatsvinden én zat boordevol verlangens om ‘revanche’ te nemen voor de Paralympische Spelen van 2016. “Het was tof om in Rio de Janeiro dat toernooi te spelen, maar ik hield een vervelend gevoel over aan mijn uitschakeling in de kwartfinales”, zegt Montanus, die door een verlamming uitkomt in klasse 7. “Ik verloor in Brazilië in de vijfde game. En de toernooibeleving was tof, maar niet zo gaaf als ik me had voorgesteld. Een medaille pakken in Tokio werd mijn nieuwe hoofddoel. Geen onrealistische ambitie, aangezien ik tweevoudig Europees Kampioen ben en in 2018 tweede werd op het WK.”
Jean-Paul Montanus tijdens de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro (foto:Jurjen Engelsman).
Pandemie
Niets leek een nieuwe topprestatie van Montanus in de weg te staan, tot de wereld werd lamgelegd door het coronavirus. De pandemie zette het hele topsportleven van Alkmaarder op z’n kop. “De verplaatsing van de Spelen was een klap voor me. De periode zonder trainingen, competitieduels met Ping Pong Alkmaar en (internationale) toernooien werd langer en langer en dit ging ten koste van mijn drijfveer voor Tokio. Mijn laatste toernooi was het EK in September 2019 en tot aan Tokio 2021 zijn alle internationale toernooien afgelast door de voortdurende pandemie. Ik worstelde al eerder in mijn loopbaan met motivatieproblemen deze heb ik echter altijd kunnen ondervangen met nieuwe uitdagingen zoals een materiaalwissel naar twee keer korte noppen en een nieuwe club (PTN).
De voortdurende pandemie brengt echter zo’n grote onzekerheid en onmacht met zich mee die ervoor zorgen dat mijn absolute wil om te winnen volledig is weggevaagd. De zeer beperkte vorm waarin de Paralympische Spelen zullen plaatsvinden doet naar mijn mening ook enorm af aan de Paralympische ervaring. Daarbij komt ook de grote weerstand van het Japanse volk tegen het doorgaan van het evenement. Alle bovenstaande factoren spelen een rol in mijn besluit om niet te gaan.”
Streep door Tokio
De topsportmentaliteit van Montanus verdween als sneeuw voor de zon en in april van dit jaar hakte hij de knoop door: de linkshandige besloot om een dikke streep te zetten door de Paralympische Spelen van deze zomer. “Het was het moeilijkste besluit uit mijn leven. Het nieuws was verrassend voor de technische staf van de NTTB en mijn vrienden. Maar ik moet voor mezelf kiezen en eerlijk zijn. Ik ben mentaal niet klaar voor de Spelen, dus ga ik niet. Of ik voor gek ben verklaard? Nee dat niet, maar misschien snappen mensen me niet. Dat is dan maar zo. Zonder motivatie geen prestatie. Als topsporter moet je leven voor je sport. Ik ben daar nu niet klaar voor, dus doe ik het nu een paar maanden rustiger aan.”
Ping Pong Alkmaar
Is de topsportcarrière van de pas 28-jarige voorbij door dit besluit? “Nee, dat is niet het geval. Woensdag gingen de tafeltenniszalen weer open en ik genoot erg van dit moment. Wie weet kom ik weer in een goede flow en keert mijn topsportmentaliteit terug. Tot en met de zomer ga ik lekker trainen en training geven bij mijn cluppie Ping Pong Alkmaar. Daarna zie ik wel verder.”
Hoe zit Jean-Paul erbij als de Spelen in Japan losbarsten komende zomer? “Thuis op de bank, op mijn gemak. Ik ga Kelly van Zon en Britt Eerland natuurlijk aanmoedigen. En hopelijk plaatsen nog meer paratafeltennissers zich. Tafeltennis is een fantastische sport. Ik ben blij met wat ik tot nu toe bereikt heb. Wie weet ziet iedereen me over drie jaar terug in Parijs op de Paralympische Spelen van 2024.”
l
Foto: Mathilde Dusol.
Recente reacties